Sevgi ne kadar da garip, ilginç bir şey...
Nefrete rağmen korkuya rağmen sevmek değil midir sevgi?
İnsanlar korkarak mı
sever korktuğu halde mi sever bazı şeyleri? Vikingler ve ejderhalar gibi.
Israrla gizli tutarsın bir şeyi, asla bilinmez. Dışında farklı içinde
farklıdır. Dıştan ağır ateş püskürten sürüngen, içten en iyi dost. Zordur
ejderhayı sevmek çünkü tehlikelidir dıştan, işte önemli olan içini
sevmektir. Ejderhalar gerçeği
saklamıştır hep, Vikingler ise görmek istememiştir.
Zorunluluklar vardır bazen hayatta, zaman ayıramazsın başka
şeylere, bir türlü gerçeğin olamazsın,kimliğinden farklı
olmak zorundasındır, anlaşılamazsın işte o zaman, tanınmaz ve sevilmezsin. Aynı yemek arayan aç, zavallı bir ejderha
gibi. Kendini savunmak için ateş püskürten o sürüngenler gibi sevilmezsin.
Yapamazsın.
Bazen karşındadır göremezsin sinir bozucu gelir. İçini
sıkar, yanında olmasın istersin, nefret edersin.Aynı Vikinglerin ejderhalara
olan kör nefreti gibi. İçini bilmezsin.
Sakladığı sırları. Nedendir düşünmezsin bilmez ve görmezsin aynı Vikinglerin
o dev sürüngenin içteki koca kalbini görememesi gibi.
İyi dosttur aslında
güvenilirdir ejderha. İsteğini anlatamayan bir insan içinde kükrer.
Anlatır. Aynı ejder gibi, gösterebilse
gösterecek. Sonuna kadar duracak sıkı dostun olacak o ejderha ama Viking bilmez
bunu, senin nefret ettiğin arkadaşın gibi.
Öğrenirsen şaşırırsın, özel bir Viking’in bir gün en iyi dostunun bir
ejderha olabileceğini fark etmesi gibi. O zaman kendinden utanır, ön yargına kızar,
geçen günlere yanarsın. Görmelisin içini.
Viking’in ilk kez ejderhaya dokunması
gibi sen de onunla aslında ilk kez tanışırsın.
Bir gün en iyi dostum diyebilirsin o nefret ettiğin kişiye, aynı alev soluyan
ejderle Viking’in dostluğu gibi.
Zordur ejderi sevmek. Ama dosttur ejder, içini
görmesini bilen Viking’e...
İrem A.
BYF-2
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder